'Deborah, ik kan het leven niet bijbenen’. Zei een vrouw tijdens een 1:1 sessie.
Weet je, ik ook niet. Wel gun ik mezelf zoveel mogelijk de zelfzorg die ik nodig heb.
We leven in een systeem waarbij rust, pauzes, reflectie, tot jezelf komen weinig de ruimte krijgt.
Zelfzorg zit niet in onze cultuur. Het is een bijproduct, een optie.
Je kan die ruimte alleen maar zelf creëren. Een opoffering is dan wel nodig, zoals minder afspraken maken, minder werken, jouw grenzen stellen, minder afleiding.
En je afvragen hoe je omgaat met jezelf tijdens je productieve uren. Luister je naar de signalen van je lichaam? Accepteer je alle meetings die anderen in jouw agenda plannen? Sta je toe dat je jezelf uitput om je tomeloze ambitie? Gun je jezelf rust als je ziek bent? Neem je echt minimaal een half uur pauze?
Ik droom van een wereld waarin zelfzorg een diepe ankering krijgt, als voeding voor het productieve leven dat we leiden en de dromen die we hebben.
Het systeem van genoeg geld verdienen voor de vaste lasten, de prestatiedrang om carrière te maken, het drukkend gevoel om een welvarend leven te leiden…het is uitputtend voor je lichaam en geest. En dan heb je ook de ‘verplichtingen’ waar je geen nee tegen durft te zeggen.
Het is gewoon onmogelijk om het ‘allemaal’ bij te benen.
Dagelijks spreek ik vrouwen die radeloos zijn, terwijl ze al heel veel doen om voor zichzelf te zorgen. En ja wat kan je dan doen?
Als ik heel eerlijk ben, de moderne mens weet gewoon niet hoe je écht goed voor jezelf kunt zorgen. We krijgen maar een topje van de ijsberg mee en we zijn zo geconditioneerd met ‘hoe het leven hoort te zijn’.
Daar kan je ergens niks aan doen. Wel kan je jezelf toestaan om er bewust van te worden én actie te ondernemen. Waarom? De onrust, stress en pijn...dat wil je toch echt niet?
Als je echt om jezelf geeft, dan gun je jezelf de zelfzorg die je werkelijk nodig hebt.
Zonder schaamte en uit pure liefde voor jezelf.
Als je nieuwsgierig bent naar een samenwerking, plan dan een kennismaking in.
Comments